Με τη με αριθμό 4890/2009 απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιά
που εκδόθηκε κατά τη διαδικασία των εργατικών διαφορών, κρίθηκε ξεκάθαρα ότι ο νόμος 1178/1981, "περί αστικής ευθύνης τύπου", δεν ισχύει στο διαδίκτυο και συγκεκριμένα στα :
"ιστολόγια (blogs) που είναι επιγραμμικά διαδικτυακά ημερολόγια που περιλαμβάνουν υπερζεύξεις και καταχωρήσεις απόψεων. ... Ο κάτοχος – διαχειριστής του διαδικτυακού ημερολογίου (blogger), ο οποίος λόγω του εξειδικευμένου λογισμικού τους δεν είναι ανάγκη να διαθέτει ιδιαίτερο τεχνικό υπόβαθρο για να το ενημερώνει ή να το διατηρεί, καταγράφει, ανακοινώνει και καταθέτει τις απόψεις του για διάφορα ζητήματα που τον απασχολούν και που αυτός επιλέγει, ενώ τα ιστολόγια είναι δυνατό να...διαβάστε περισσότερα στο...http://enomenoiblogers.blogspot.com
Η Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος στηρίζεται σήμερα στις 2 αυτές γνωμοδοτήσεις Σανιδά για να κάνει άρση του απορρήτου των bloggers που τελούν το έγκλημα της συκοφαντικής δυσφήμισης κατ΄εξακολούθιση. Κάτι που πολλοί bloggers δεν έχουν καταλάβει είναι ότι ανωνυμία στο Ίντερνετ δεν υφίσταται. Όταν ανοίγεις ένα blog σε μια δωρεάν υπηρεσία συμφωνείς υποχρεωτικά με τους όρους χρήσης που θέτει η εταιρία και οι οποίοι έχουν συνταχθεί με βάση τους νόμους της χώρας στην οποία βρίσκεται. Αν συκοφαντήσεις από το blog σου στο Blogspot η Δίωξη μπορεί ωραιότατα να ζητήσει από το Google (στο οποίο ανήκει) όλα τα στοιχεία (πχ την IP) που χρειάζονται για να βρει από ποιον υπολογιστή έγινε η ανάρτηση. Αν θέλεις να τα κάνεις προσεκτικά και κρυφά από Ιnternet καφέ ή με χακεριές, η Δίωξη θα σε ψάξει αναλόγως -είναι σαν να γράφεις τη συκοφαντία σου στον τοίχο και μετά να πετάς το σπρέι σε κάδο δυο περιοχές παραδίπλα για να μη τον βρουν και ταυτοποιήσουν τα δαχτυλικά αποτυπώματα. Με τις διαδικασίες του αυτοφώρου. Αν, δε, παρακάμψεις τις δωρεάν υπηρεσίες και φτιάξεις ένα δικό σου blog σε πληρωμένο server, είναι πολύ πιο εύκολο για τις αρχές να σε βρουν (γιατί μεταξύ άλλων κάπως έχεις πληρώσει -κι αυτά τα στοιχεία μπορούν να ζητηθούν). Το να νομίζεις ότι δικαιούσαι να είσαι εντελώς ανώνυμος στο Ίντερνετ και να μη σε βρει κανείς ποτέ είναι εντελώς άκυρο, είναι σαν να νομίζεις ότι δικαιούσαι να περπατήσεις στην πλατεία Συντάγματος κλέβοντας τσάντες χωρίς να σε κοιτάξει κανείς. Μπορείς να περιμένεις ότι δεν θα σε βρουν γράφοντας ανώνυμα, αλλά από τη στιγμή που συκοφαντήσεις ή ανεβάσεις παράνομο υλικό είσαι unfair game για τις αρχές -όπως και στην εκτός-Ίντερνετ πραγματικότητα δηλαδή. Αρκεί να ασκηθεί μήνυση εναντίον σου (πράγμα που πολλοί έχουν αρχίσει να κάνουν) για να αρχίσει η διαδικασία της άρσης του απορρήτου και του αυτοφώρου βάσει των 2 αυτών τελευταίων γνωμοδοτήσεων 2 Εισαγγελέων του Αρείου Πάγου. Γι΄αυτό και έχουμε πολλές αποφάσεις δικαστηρίων και αστικές και ποινικές όπου έχουν καταδικάσει bloggers σε παχυλές αποζημιώσεις και σε κάποιους μήνες φυλάκισης.
ΑπάντησηΔιαγραφή